Współcześnie ludzie i psy żyją w symbiozie. Z psychologicznego punktu widzenia psy i ludzi zarówno dużo łączy i jak i sporo dzieli. Zrozumienie tych podobieństw i różnic pozwala lepiej zrozumieć sposób postrzegania świata przez czworonogów.
W jaki sposób ludzie i psy postrzegają świat?
Zmysły, takie jak wzrok, węch i słuch to podstawowe narzędzia, przez jakie ludzie i psy postrzegają otaczającą rzeczywistość. Różnica polega na znaczeniu poszczególnych zmysłów. Jak dobrze wiadomo, psy mają dużo lepszy węch od człowieka. Ponadto ich słuch jest bardziej wyczulony. U ludzi dominującym zmysłem jest zaś wzrok. Warto też wiedzieć, że dla psów zmysł dotyku ma dużo mniejsze znaczenie niż dla ludzi. To właśnie z tego powodu zdarza się, że pies unika długiego przytulania do człowieka.
Druga różnica polega na tym, że ludzie postrzegają świat nie tylko przez zmysły. W ich przypadku znaczenie ma także wyobraźnia, intelekt, emocje, czy też szeroko pojęta duchowość. Psy zaś polegają wyłącznie na zmysłach i instynkcie. Czworonoga można wielu rzeczy nauczyć i z chęcią przyswoi on pewne postawy, które mają mu pomóc przyswoić się do życia z danymi ludźmi. Zawsze jednak zachowania instynktowne będą dla niego najważniejsze.
Jak psy postrzegają 
relacje w grupie?
Psy, będące potomkami wilków są zwierzętami stadnymi. Podobnie tak jak i ludzie, którzy potrzebują relacji społecznych do zachowania zdrowia i dobrego nastroju. Zamiłowanie do życia w grupie jest więc jedną z podstawowych cech łączących ludzi i psy.
Podobieństwa widać także w trosce o swoich towarzyszy. Ludzie są skłonni poświęcić wiele, w tym nawet życie dla swojej rodziny, a w szczególności dzieci. Wilki stawiają zaś dobro stada ponad własne. Widać to także u psów, które nierzadko poświęcały życie, po to, aby ratować swojego właściciela.
Psy wykazują się także dużo większym przywiązaniem niż ludzie, co ma odbicie chociażby w tym, jak cieszą się na widok długo niewidzianego właściciela. Ma to jednak także i pewne negatywne konsekwencje, ponieważ tym domowym czworonogom zwykle trudno pogodzić się ze zmianami. Przykładowo przeprowadzka do nowego miejsca to dla nich bardzo stresujące doświadczenie. Psy, tak jak i wilki mocno przyzwyczają się bowiem do zajmowanego przez siebie terytorium. Trudno im więc zrozumieć, dlaczego musiały opuścić dotychczasowe miejsce swojego życia.
To, co pomaga psom żyć w symbiozie z ludźmi, to także hierarchiczne spojrzenie na rolę w grupie. W wilczych stadach zawsze istnieje bowiem jednostka dowodząca, a dla psów taką decydującą postacią jest właściciel.